تا با تو قرین شده ست جانم

هر جا که روم به گلستانم

تا صورت تو قرین دل شد

بر خاک نیم بر آسمانم

گر سایه من در این جهان است

غم نیست که من در آن جهانم

من عاریه ام در آن که خوش نیست

چیزی که بدان خوشم من آنم

در کشتی عشق خفته ام خوش

در حالت خفتگی روانم

امروز جمادها شکفته ست

امروز میان زندگانم

چون علم بالقلم رهم داد

پس تخته نانبشته خوانم

چون کان عقیق در گشاده ست

چه غم که خراب شد دکانم

زان رطل گران دلم سبک شد

گر دل سبک است سرگرانم

ای ساقی تاج بخش پیش آ

تا بر سر و دیده ات نشانم

جز شمع و شکر مگوی چیزی

چیزی بمگو که من ندانم